Σχεδίασμα αποσπάσματος αυτοβιογραφίας μέσα από λατινικα τσιτάτα
Πρόλογος: Τα λατινικά τα ανακάλυψα στην τρίτη λυκείου κι ενθουσιάστηκα: ήτανε βατά λόγω γαλλομάθειας και ακούγονταν αρκούντως σπουδαιοφανή. Στις πανελλαδικές έγραψα λατινικά 160/160. Αυτά φυσικά συνεπάγονται ότι δεν καταλαβαίνω σχεδόν τίποτα όταν βλέπω λατινικό κείμενο και ότι χρειάζομαι περίπου 70 λεπτά για να πω κάτι του στυλ "όποιος είναι αυστηρός με τους άλλους πρέπει να είναι αυστηρός με τον εαυτό του πρώτα". Ωστόσο τα λατινικά τα γουστάρω, όπως ο Κρίστοφερ Λη τα αρχαία ελληνικά που έκανε στο σχολείο: σαν κάτι που μου θυμίζει μια μακρινή εφηβεία που -- κατά τ' άλλα -- έχω στείλει στον αγύριστο.
Nemo me impune lacessit
Μικρός ήμουνα τσαμπουκάς και φανερά εριστικός. Όταν η πένπαλ μου Λύντα επισκέφτηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά ήμουν 20 χρονών. Τότε είδα για πρώτη φορά κέρμα μονόλιρο, το πιο άχαρο νόμισμα που έχει κοπεί στον πλανήτη, κατάλληλο μόνο για βλήμα κατά διαιτητών. Γύρω γύρω έγραφε "Κανένας δε με προκαλεί ατιμώρητα", που είναι το λογότυπο του Τάγματος της Ακάνθου (για γαϊδουράγκαθο πρόκειται). Κόλλησα. Οπλίστηκα. Έτοιμος να ρίξω μάπες και σοπάκια με τον τρόπο που ξέρω καλύτερα. Έκτοτε παρέμεινα ετοιμοπόλεμος αλλά έμαθα να μην κυνηγιέμαι με τσογλανοπαρέες και να μην αψιμαχώ με τους στρατόκαυλους της κομπλεξικής υπεροψίας.
Cunctando regitur mundus
Μετά ήρθε μια εποχή γαμησέτα. Εντελώς όμως: "Ακόμα σιχαίνομαι να περιμένω, αλλά το κοελικό σύμπαν με κέρασε τόσες αναμονές και με εμβολίασε με τόσο στήσιμο και τόσο περίμενε, που πια έχω εναγκαλιστεί την καρτερία, το σλόγκαν της Εταιρείας του Ιησού: cunctando regitur mundus." Ο καημένος ποτέ δεν ήθελα να βασιλέψω στον κόσμο, και τα nolo episcopari μου τα λέω, και όλα. Αλλά τόση αναμονή, τόσο περίμενε, τόσες διαψεύσεις, τόσες μούτζες, τόσος κοσμικός σαρκασμός -- ε, κάτι έπρεπε να πω κι εγώ. Χρόνια πολλά μετά, το 2014, ένα μέλος της Εταιρείας του Ιησού επιτέλους κάθεται στην Αγία Έδρα κι εγώ έχω να λέω ότι επιτέλους άρχισα να κερδάω κι εγώ.
Pecca fortiter
Θα άξιζε να γίνει όλο αυτό το ατελέσφορο μπάχαλο της Μεταρρύθμισης για να ακουστούν αυτές οι λέξεις, απαύγασμα θάρρους και μεταφυσικής γενναιότητας: Αμάρτανε με θάρρος, πίστευε ακλόνητα. "Άσε με να κάνω λάθος", δηλαδή. Μεγάλη κουβέντα, λεβέντικη: καλύτερη από το non serviam του Οξαποδώ και εφάμιλλη του Hier stehe ich, ich kann nicht anders. Παράλληλα, αυτή η φράση είναι το σλόγκαν κάθε ανεύθυνου βολονταριστή, κάθε μαθητευόμενου μάγου, κάθε κάφρου που κατέχει την απόλυτη αλήθεια και άλλα τέτοια. Αλλά σκεφτείτε ότι είμαι καλός άνθρωπος. Σκεφτείτε ότι η πίστη μου είναι να αμφισβητώ, πρωτίστως τον εαυτό μου. Σκεφτείτε ότι είμαι ένας πρωτότοκος που μια ζωή θεωρεί ότι έχει ευθύνη για όλον τον κόσμο, για τον καθένα κοντά του και γύρω του, που νομίζει ότι οι πράξεις του και οι παραλείψεις του επηρεάζουν καίρια τους άλλους. Ε, δεν είναι ωραίο ρητό για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα, ιδίως αν απαλειφθεί το υποκριτικό (στην περίπτωσή μου) crede firmiter;
Luctor et emergo
Με δυσαρέσκεια είδα πριν λίγα δευτερόλεπτα ότι το 'Παλεύω κι αναδύομαι', λογότυπο της επαρχίας της Ζηλανδίας (της παλαιάς) είναι δημοφιλές σλόγκαν για τατουάζ. Εγώ το βρήκα μια εποχή λίγο πριν το γκουγκλ, όταν πνιγόμουν, σαν την καημένη τη Ζηλανδία, που πλημμύριζε κάθε τόσο, σε αντικατάσταση του και από τον Αστερίξ αναγνωρίσιμου fluctuat nec mergitur. Δε θα το χτύπαγα για τατουάζ ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αλλά το luctor et emergo το είχα κατά νου για χρόνια, εγώ που δεν είμαι καλός κολυμβητής αλλά πεισματάρης. Πολλές φορές, με την περιορισμένη λατινομάθειά μου, το διασκεύαζα σε luctor et resurgo.
Θα έβαζα τίποτε σέξι του Κάτουλλου για κατακλείδα, κατουλλοκλείδα, αλλά με ζόριζε πάντα ο άτιμος και δε νομίζω ότι προσφέρεται για τσιτάτα.
Πρόλογος: Τα λατινικά τα ανακάλυψα στην τρίτη λυκείου κι ενθουσιάστηκα: ήτανε βατά λόγω γαλλομάθειας και ακούγονταν αρκούντως σπουδαιοφανή. Στις πανελλαδικές έγραψα λατινικά 160/160. Αυτά φυσικά συνεπάγονται ότι δεν καταλαβαίνω σχεδόν τίποτα όταν βλέπω λατινικό κείμενο και ότι χρειάζομαι περίπου 70 λεπτά για να πω κάτι του στυλ "όποιος είναι αυστηρός με τους άλλους πρέπει να είναι αυστηρός με τον εαυτό του πρώτα". Ωστόσο τα λατινικά τα γουστάρω, όπως ο Κρίστοφερ Λη τα αρχαία ελληνικά που έκανε στο σχολείο: σαν κάτι που μου θυμίζει μια μακρινή εφηβεία που -- κατά τ' άλλα -- έχω στείλει στον αγύριστο.Nemo me impune lacessit
Μικρός ήμουνα τσαμπουκάς και φανερά εριστικός. Όταν η πένπαλ μου Λύντα επισκέφτηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά ήμουν 20 χρονών. Τότε είδα για πρώτη φορά κέρμα μονόλιρο, το πιο άχαρο νόμισμα που έχει κοπεί στον πλανήτη, κατάλληλο μόνο για βλήμα κατά διαιτητών. Γύρω γύρω έγραφε "Κανένας δε με προκαλεί ατιμώρητα", που είναι το λογότυπο του Τάγματος της Ακάνθου (για γαϊδουράγκαθο πρόκειται). Κόλλησα. Οπλίστηκα. Έτοιμος να ρίξω μάπες και σοπάκια με τον τρόπο που ξέρω καλύτερα. Έκτοτε παρέμεινα ετοιμοπόλεμος αλλά έμαθα να μην κυνηγιέμαι με τσογλανοπαρέες και να μην αψιμαχώ με τους στρατόκαυλους της κομπλεξικής υπεροψίας.
Cunctando regitur mundus
Μετά ήρθε μια εποχή γαμησέτα. Εντελώς όμως: "Ακόμα σιχαίνομαι να περιμένω, αλλά το κοελικό σύμπαν με κέρασε τόσες αναμονές και με εμβολίασε με τόσο στήσιμο και τόσο περίμενε, που πια έχω εναγκαλιστεί την καρτερία, το σλόγκαν της Εταιρείας του Ιησού: cunctando regitur mundus." Ο καημένος ποτέ δεν ήθελα να βασιλέψω στον κόσμο, και τα nolo episcopari μου τα λέω, και όλα. Αλλά τόση αναμονή, τόσο περίμενε, τόσες διαψεύσεις, τόσες μούτζες, τόσος κοσμικός σαρκασμός -- ε, κάτι έπρεπε να πω κι εγώ. Χρόνια πολλά μετά, το 2014, ένα μέλος της Εταιρείας του Ιησού επιτέλους κάθεται στην Αγία Έδρα κι εγώ έχω να λέω ότι επιτέλους άρχισα να κερδάω κι εγώ.
Pecca fortiter
Θα άξιζε να γίνει όλο αυτό το ατελέσφορο μπάχαλο της Μεταρρύθμισης για να ακουστούν αυτές οι λέξεις, απαύγασμα θάρρους και μεταφυσικής γενναιότητας: Αμάρτανε με θάρρος, πίστευε ακλόνητα. "Άσε με να κάνω λάθος", δηλαδή. Μεγάλη κουβέντα, λεβέντικη: καλύτερη από το non serviam του Οξαποδώ και εφάμιλλη του Hier stehe ich, ich kann nicht anders. Παράλληλα, αυτή η φράση είναι το σλόγκαν κάθε ανεύθυνου βολονταριστή, κάθε μαθητευόμενου μάγου, κάθε κάφρου που κατέχει την απόλυτη αλήθεια και άλλα τέτοια. Αλλά σκεφτείτε ότι είμαι καλός άνθρωπος. Σκεφτείτε ότι η πίστη μου είναι να αμφισβητώ, πρωτίστως τον εαυτό μου. Σκεφτείτε ότι είμαι ένας πρωτότοκος που μια ζωή θεωρεί ότι έχει ευθύνη για όλον τον κόσμο, για τον καθένα κοντά του και γύρω του, που νομίζει ότι οι πράξεις του και οι παραλείψεις του επηρεάζουν καίρια τους άλλους. Ε, δεν είναι ωραίο ρητό για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα, ιδίως αν απαλειφθεί το υποκριτικό (στην περίπτωσή μου) crede firmiter;
Luctor et emergo
Με δυσαρέσκεια είδα πριν λίγα δευτερόλεπτα ότι το 'Παλεύω κι αναδύομαι', λογότυπο της επαρχίας της Ζηλανδίας (της παλαιάς) είναι δημοφιλές σλόγκαν για τατουάζ. Εγώ το βρήκα μια εποχή λίγο πριν το γκουγκλ, όταν πνιγόμουν, σαν την καημένη τη Ζηλανδία, που πλημμύριζε κάθε τόσο, σε αντικατάσταση του και από τον Αστερίξ αναγνωρίσιμου fluctuat nec mergitur. Δε θα το χτύπαγα για τατουάζ ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αλλά το luctor et emergo το είχα κατά νου για χρόνια, εγώ που δεν είμαι καλός κολυμβητής αλλά πεισματάρης. Πολλές φορές, με την περιορισμένη λατινομάθειά μου, το διασκεύαζα σε luctor et resurgo.
Θα έβαζα τίποτε σέξι του Κάτουλλου για κατακλείδα, κατουλλοκλείδα, αλλά με ζόριζε πάντα ο άτιμος και δε νομίζω ότι προσφέρεται για τσιτάτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου