Κρητικός διάλογος (απόσπασμα)

ΕΤΑΙΡΟΣ: Λέω λοιπόν το εξής: αν με έναν άνθρωπο παίζετε καλό τάβλι, συνέχισε να παίζεις τάβλι μαζί του. Να βρίσκεστε για τάβλι. Μόνο για τάβλι. Αν δεν είναι πραγματικά δικός σου άνθρωπος, μην επιδιώξεις λογου χάρη να πάτε για ποτά, μάλλον θα καταλήξεις να χαλάσετε τις καρδιές σας.

ΚΡΗΣ: Δηλαδή σαν να μου λες το εξής: αν με μια γυναίκα γαμιέσαι ωραία, μην επιδιώξεις τίποτα περαιτέρω -- να μείνεις στο πήδημα.

ΕΤΑΙΡΟΣ: Εκτός και αν πρόκειται, βεβαίως, για δικό σου άνθρωπο.

ΚΡΗΣ: Ναι, εννοείται. Όμως αν δεν επιδιώξεις να κάνεις και κάτι άλλο με έναν άνθρωπο με τον οποίο π.χ. παίζετε καλό τάβλι, πώς θα μάθεις αν είναι δικός σου άνθρωπος;

ΕΤΑΙΡΟΣ: Νομίζω ότι θα προκύψει τελικά. Εγώ πάντως λέω να μην επιδιώξεις να κάνεις π.χ. πολιτικές συζητήσεις με κάποιον που μοιράζεστε την αγάπη σας για τον Μπετόβεν. Αφήστε τη σχέση σας εκεί: στο τάβλι ή στον Μπετόβεν.

ΚΡΗΣ: Εσύ τι λες, Ζηνοβία;

ΖΗΝΟΒΙΑ: Εγώ τους ανθρώπους που θεωρώ δικούς μου τους θεωρώ δικούς μου, είμαι κτητικός άνθρωπος...

ΕΤΑΙΡΟΣ: Εσύ κτητική;

ΖΗΝΟΒΙΑ: ...οπότε δεν ξέρω.

ΕΤΑΙΡΟΣ: Ούτε σινεμά δεν πρέπει να κουβεντιάζεις με κάποιον που παίζετε τάβλι μαζί, μπορεί να καταλήξετε να βριστείτε.

ΚΡΗΣ: Αυτό είναι σωστό.