Για τον Πάνο

Άνοιξα το μπουκάλι Caol Ila που μου έφεραν. Με λίγο μόνο νερό στο ποτήρι. Το πίνω στην ψυχή του. Ή του το κάνω χοή. Ή το υψώνω κέρασμα στη μνήμη του -- δε θα κολλήσουμε στις τεχνικές και στις τεχνοτροπίες. Ωραίο ουίσκι, γλυκόπιοτο για single malt: καπνιστό και μελένιο. Επίγευση σαν ξύλου. Ακριβό γλυκό φαρμάκι.

Όντως, όπως είπε: σκληρή και δύσκολη η ποίησή του. Πολύ τραχιά φωνή ικανή για θέρμη και για μεγάλη τρυφερότητα. Γενναιότητα όπως μόνο των πραγματικά λαβωμένων.

Η γεύση διπλώνει τον χρόνο πάνω σε μια κατάβαση από το σπίτι του αργά, πολύ αργά, πριν από μήνες. Ζάλη από κρασί και αεράκι της Αθήνας πριν χαράξει, μάχες κρυφές και σχέδια για έξω. Βιβλία. Ελπίδες μικρές και στοχευμένες, όπως πρέπει σ' εμάς τους θνητούς.

Δεν είμαι κατά του θανάτου, τελικά. Αλλά όχι τόσο πρόωρα, ρε πούστη μου.