Έχω τιμηθεί με την εμπιστοσύνη και τις εκμυστηρεύσεις πάρα πολλών ανθρώπων, εντελώς παράλογα και συνήθως αμέσως κι ανεξήγητα. Ναι, καμαρώνω γι' αυτό.
Συμβαίνει λοιπόν το εξής: στην καθημερινή μας συναναστροφή με κοντινούς μας ανθρώπους βλέπουμε πολύ συχνά μοτίβα στη συμπεριφορά τους και κίνητρα που οι ίδιοι δεν μπορούν να διακρίνουν με ενδοσκόπηση. Βεβαίως ο εντοπισμός και η επισήμανση των μοτίβων αυτών είναι δουλειά ψυχοθεραπευτών, που σε έναν καλύτερο κόσμο θα ήτανε σαν τα γυμναστήρια: όχι μόνο για θεραπεία και αποκατάσταση αλλά και για λόγους διατήρησης καλής ψυχικής κατάστασης (ναι, οι πλούσιοι νεοϋορκέζοι ήδη χρησιμοποιούν την ψυχοθεραπεία ποζεράδικα, άλλη μεγάλη λειτουργία των γυμναστηρίων αυτή, αλλά ας μην πλατειάζουμε).
Όσοι από εμάς δε διαθέτουμε το σεβαστό ποσό για τις επισκέψεις μας σε ψυχοθεραπευτή, καταφεύγουμε λοιπόν σε φίλους με καφέ ή κάτι άλλο. Κι εκεί αρχίζει ο ίλιγγος. Ο διορατικός φίλος ενδέχεται να βλέπει το μοτίβο στη συμπεριφορά μας, ενδέχεται να προβάλλει τα δικά του ζόρια πάνω μας. Ας πούμε ότι βλέπει το μοτίβο. Ενδέχεται να πετύχει την πηγή του μοτίβου, την αιτία που προκαλεί μια άλφα συμπεριφορά, ενδέχεται να πάει να προβάλει το δικό του απωθημένο ή τη δική του, ας πούμε, κοσμοθεωρία. Ας πούμε ότι πετυχαίνει την πηγή, ότι η ερμηνεία του μοτίβου είναι ορθή. Στο τι πρέπει να γίνει κάθεται θεαματικά το σουφλέ του ψυχολογισμού -- όσο καθαρτικός και αν μπορεί να γίνει. Άλλωστε, στο τι να κάνουμε κολλάν όλα, εκεί αρχίζει αυτό που λέμε ελευθερία, ευθύνη, το αχθος και η μαγκιά του να είσαι ενήλικος.
Συμβαίνει λοιπόν το εξής: στην καθημερινή μας συναναστροφή με κοντινούς μας ανθρώπους βλέπουμε πολύ συχνά μοτίβα στη συμπεριφορά τους και κίνητρα που οι ίδιοι δεν μπορούν να διακρίνουν με ενδοσκόπηση. Βεβαίως ο εντοπισμός και η επισήμανση των μοτίβων αυτών είναι δουλειά ψυχοθεραπευτών, που σε έναν καλύτερο κόσμο θα ήτανε σαν τα γυμναστήρια: όχι μόνο για θεραπεία και αποκατάσταση αλλά και για λόγους διατήρησης καλής ψυχικής κατάστασης (ναι, οι πλούσιοι νεοϋορκέζοι ήδη χρησιμοποιούν την ψυχοθεραπεία ποζεράδικα, άλλη μεγάλη λειτουργία των γυμναστηρίων αυτή, αλλά ας μην πλατειάζουμε).
Όσοι από εμάς δε διαθέτουμε το σεβαστό ποσό για τις επισκέψεις μας σε ψυχοθεραπευτή, καταφεύγουμε λοιπόν σε φίλους με καφέ ή κάτι άλλο. Κι εκεί αρχίζει ο ίλιγγος. Ο διορατικός φίλος ενδέχεται να βλέπει το μοτίβο στη συμπεριφορά μας, ενδέχεται να προβάλλει τα δικά του ζόρια πάνω μας. Ας πούμε ότι βλέπει το μοτίβο. Ενδέχεται να πετύχει την πηγή του μοτίβου, την αιτία που προκαλεί μια άλφα συμπεριφορά, ενδέχεται να πάει να προβάλει το δικό του απωθημένο ή τη δική του, ας πούμε, κοσμοθεωρία. Ας πούμε ότι πετυχαίνει την πηγή, ότι η ερμηνεία του μοτίβου είναι ορθή. Στο τι πρέπει να γίνει κάθεται θεαματικά το σουφλέ του ψυχολογισμού -- όσο καθαρτικός και αν μπορεί να γίνει. Άλλωστε, στο τι να κάνουμε κολλάν όλα, εκεί αρχίζει αυτό που λέμε ελευθερία, ευθύνη, το αχθος και η μαγκιά του να είσαι ενήλικος.
Με γονάτισες ρε! Με όλα· αλλά μ' αυτό ένα παραπάνω...
ΑπάντησηΔιαγραφή