Ένα κακό μικρό ποστάκι

Πολλές φορές μου φαίνεται ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπερεκπροσωπούνται πληθυσμοί με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: λάγνοι, φανατικοί, υπερόπτες, εριστικοί, επιδειξιομανείς, κενόδοξοι· και πολλοί αυτόκλητοι δάσκαλοι κι εισαγγελείς, α, αυτοί ιδίως. Άλλωστε τα σοσιαλμήντια αποτελούν πρόσφορο πεδίο δράσης κι έκφρασης για όλους τους παραπάνω.

Με τα χίλια πάντως προτιμώ αυτούς που είναι λάγνοι με τους ίσους τους και όχι με εκείνους στους οποίους μπορούνε να το παίξουν αυθεντία, εξουσία και πυγμαλίωνες του κώλου. Σίγουρα τους προτιμώ απο κάτι εκβιαστές, ποζεράδες, ψεύτες κι απατεώνες. Και στα σοσιαλμήντια αλλά και στη ζωή.

Σε καμμία περίπτωση δεν ανέχομαι πια όσους νομίζουν ότι είναι σοφότεροι και νηφαλιότεροι από τους άλλους επειδή έχουνε δέσει τον γάιδαρό τους, επειδή δεν έχουν ανάγκες αλλά μόνον επιθυμίες, επειδή δεν παίρνουνε θέση γιατί μπορούν να μην παίρνουνε θέση. Δεν γίνεται να λοιδωρούν την γκρίνια της πείνας όσοι έχουν φαγητό και το πετάνε -- πράγματα γνωστά από τον 18ο αιώνα δηλαδή.

Για τους υπόλοιπους δεν λέω τίποτα.